ต้นต้อยติ่งบอกกับฉัน ในวันฟ้าหลังฝน...

ดินชุ่มชื่น น้ำรื่นต้นไม้ ฟ้ากำลังโปรยฝน
ลงมา...
ลงมา...

…บทกวีหลายบทมักเปรียบเปรยเม็ดฝนกับหยดน้ำตา…
 
ฝนตกวันนี้
ฉันนั่งอยู่ลำพังกับเวลา
พยักหน้าเห็นด้วยกับหลายบทกวี
และเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง
 
ฉันนั่งแช่สายตาจนเปียกชื้นไว้ที่สายฝนนอกหน้าต่าง
เหม่อมองสายฝนที่ค่อยๆ ซา

ค่อยๆซา 
 
จากเสียงซู่ๆซ่าๆ  ค่อยๆซากลายเป็นเสียงที่หูได้ยิน...
 
  
สายตาที่แช่ไว้ในสายฝนเนิ่นนาน
ถูกถอนออกมาวางไว้ที่ต้นไม้ใกล้หน้าต่าง
 มอง…
 

ٰ ٰต้นต้อยติ่ง ٰ ٰ  

 ต้นต้อยติ่งผลิบานออกดอกอยู่นอกหน้าต่างตั้งแต่เมื่อไหร่?  
ฉันถามตัวเองในใจท่ามกลางเสียงเปาะแปะของสายฝน
แบบคนที่ไม่สนใจจะเอาคำตอบ
  ٰ ٰ เวลาเหงาๆ
คนเรามักไม่มีคำตอบในใจ ٰ ٰ ٰ
 
ฝนซาใกล้เวลาจะหยุด
ฉันเหม่อมองดอกสีม่วงเหงาๆ ของต้อยติ่ง
พูดในใจเหมือนคุยกับดอกไม้ได้ว่า
  ٰ ٰ ก่อนที่ฝนตก
ฟ้ามักจะมืดครึ้ม 
 
ฉันคิดว่า
ใบหน้าของคนเราก็เหมือนท้องฟ้า
และเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็เหมือนเมฆลอยผ่านมา
 
วันที่เรื่องราวต่างๆ สดใส ก้อนเมฆก็ลอยเป็นสีขาวสดใสอยู่บนท้องฟ้า
เนิ่นนานไปตะกอนของเรื่องราวก็ทับถมหัวใจ
ฝากความทุกข์ไว้บนก้อนเมฆ
 
สะสมความทุกข์ใจ ความเหงา เรื่องราวต่างๆ ไว้นานๆ
ถึงเวลาบางวันเมฆก็มืดครึ้ม
ระบายสีท้องฟ้าให้มืดมนหดหู่ ٰ ٰ 


ถึงเวลาที่ท้องฟ้าหมองคล้ำทนไม่ไหวก็โปรยปรายสายฝนลงมา 
ถึงเวลาที่ใบหน้าหมองเศร้าบางทีคนเราก็ต้องมีน้ำตา
        

ไม่รู้ว่าดอกต้อยติ่งที่ช้ำฝนพราวร้าวฝนพรำ

จะได้ยินถ้อยคำเราไหม
 
  แต่ฉันเห็นฝักต้อยติ่งกำลังเริงร่าเล่นกับเม็ดฝนที่หล่นลงมา ٰ ٰ
 
  ٰ  ٰٰٰ  ٰٰ  ٰ ٰ  ٰٰٰ  ٰٰ  ٰ
ชีวิตคนเราที่อยู่ใต้ฟ้าที่บางทีก็มีสายฝน ตกลง มา
ในบางวันก็คงต้องมีเรื่องราวที่ทำให้เสียน้ำตา
  

               ท้องฟ้าไม่มีวันที่จะหมดฝนแต่ท้องฟ้ามีช่วงเวลาที่จะพักจากการโปรยฝน

 
ใบหน้าไม่มีวันที่จะหมดน้ำตา
เราจึงพยายามที่จะดูแลรักษาช่วงเวลาที่พักจากน้ำตาไว้ให้นานที่สุด
 
รักษาไว้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเรา
รักษาไว้ด้วยการสร้างรอยยิ้มใว้บนใบหน้าเธอ
รักษาไว้ด้วยการสร้างรอยยิ้มให้กับผู้คนที่อยู่รอบตัวเรา
  
ٰ  ٰٰٰ และเรารักษาไว้ด้วยความจริงใจและความรัก ٰ  ٰٰٰ 

 
 บางวันที่บางคนเสียใจ
พลาดพลั้งทำเรื่องราวผิดพลาดลงไปในชีวิต
คนเรามักจะถามตัวเองว่า
นี่เราทำอะไรลงไป

แล้วแช่สายตาไว้กับน้ำตาที่เปียกปอน 
ปล่อยให้ความรู้สึกผิดราดรดลงไปในหัวใจที่บอบช้ำ 
จมอยู่กับน้ำตาที่เนิ่นนาน 
ทิ้งชีวิตเอาไว้ในสายฝนแห่งความเศร้า 

  
แช่สายตาไว้เนิ่นนานกับสายฝนโปรยวันนี้
            
  
เราเห็นฝักต้อยติ่งกำลังเริงร่าเล่นกับเม็ดฝนที่หล่นลงมา ٰ
 
 ฝักต้อยติ่งเล่นน้ำฝน 
จนฝักต้อยติ่งแตกฝัก  เม็ด ٰ ٰร่วงหล่น ٰ ٰ   
 
วันที่มืดมนปวดร้าววันเดียว 
ไม่สามารถจะตัดสินชีวิตเราไปทั้งชีวิต ٰ ٰ 
  
 
ต้อยติ่งเงียบไม่พูด 
แต่บอกกับเราตอนฟ้าหลังฝนว่า 
  
  ٰ  ٰٰٰ  ٰٰ  ٰ  ٰٰٰ  ٰٰ  
วันนี้ 
 ถ้าหากชีวิตเธอกำลังมืดมน 
และต้องทุกข์ทนที่ชีวิตต้องตกลงไปในความทุกข์ 
  
  
หลังฝนตก  ٰ ٰลงมา ٰ ٰ 
ท้องฟ้าจะสดใส 
  
ٰ ٰ ถ้าเราทำอะไรลงไป 
ซักวันหนึ่งมันจะได้อะไรขึ้นมา ٰ ٰ 
  
  
ٰ ٰ วันที่มืดมนปวดร้าววันเดียว 
ไม่สามารถจะตัดสินชีวิตคนเราไปทั้งชีวิต ٰ ٰ 
  
  
หากวันนี้ฝนหยุดตกแล้ว 
ฝากดูแลรักษาเวลาที่ใช้ในการพักจากน้ำตาให้เนิ่นนาน 
รักษามันไว้ด้วยรอยยิ้ม 
รักษามันไว้ด้วยการสร้างรอยยิ้มให้กับผู้อื่น 
  
  
               ٰ ٰ เม็ดต้อยติ่งที่ร่วงหล่นตกลงสู่พื้นดินนั้นซักวันจะได้ดอกต้อยติ่งที่ผลิบานเบิกบานสดใสขึ้นมา ٰ ٰ
            
  
  
…หลังจากถอนสายตาที่แช่ไว้ในสายฝนแห่งความเศร้าวันนี้… 
  
  
หากเราเริ่มต้นทำสิ่งดีๆ'ลงไป'ٰ   
ก็จะได้สิ่งดีๆ' ٰขึ้นมา ٰ' ٰ     
 ต้นต้อยติ่งบอกกับฉันมาตอนฟ้าหลังฝนวันนี้...